Konu görseli olarak bir bebek fotoğrafı var. Onu da aslında konumuzun omurgasını oluşturduğu için koydum. Evet. Bir bebeğim yürümeye başlamadan önce yaşadıklarını ele alarak çözmeye çalışacağız bu sorunu.
Doğduğunda oturmayı bile beceremeyen bir bebek, yürümeyi bile öğrenebiliyor ama bu onlar için hiç kolay olmuyor tabi. Ortalama 200 kere düşermiş bir bebek yürüme denemelerinde. Her düştüğünde acı da çeker ama anne ve babasının da "hadi oğlum, hadi kızım kalk bakalım koş anneye" cümleleriyle motive edilir ve 200 düşmeden sonra öğrenir yürümeyi.
Ama çocuk büyüdüğünde artık anne baba veya daha erişkin olduğunda arkadaşları vs bir işe girişeceğin zaman "yapamazsın, denemeye gerek yok, rezil mi olacaksın boşver" gibi cümlelerle aslında belki de kendi başaramayacağı için senin de başaramayacağını düşünerek engel olmaya motivasyonunu kırmaya neden olacaklar. Halbu ki aynı insanlar sen bebekken 200 kere düştün, 200 kere de kaldırdılar ve "hadi oğlum, hadi kızım" diye motive ettiler. Neden şimdi ilk denemende "yapamazsın" diyorlar?
Nedeni basit. Bir önceki cümlemdeki gibi kendilerinin yapmaya cesaret etmediği veya edemeyeceği bir girişim olduğu için sana yapamazsın diyeceklerdir. Dene, denemekten korkma. Olmadı mı? Tekrar dene. 200 kere olsa da dene. Başaracaksın.
0 Yorumlar